ప.పూ. సర్‌సంఘ్‌చాలక్ విజయదశమి ఉత్సవ ప్రసంగం - భాగం 4

 

 

ఇటీవల గడిచిన గణేశోత్సవాల సందర్భంగా శ్రీ గణపతి నిమజ్జన ఊరేగింపులపై కవ్వించని రాళ్ల దాడి ఘటనలు, ఆ తర్వాత చోటు చేసుకున్న ఉద్రిక్త పరిస్థితులే ఇదే వ్యాకరణానికి నిదర్శనం. ఇలాంటి సంఘటనలు జరగకుండా చూడడం, ఒకవేళ జరిగితే వెంటనే నియంత్రించడం, అక్రమార్కులను వెంటనే శిక్షించడం అనేవి పాలనా యంత్రాంగం చేయాల్సిన పని. కానీ వారు చేరేవరకు, సమాజమే తన, తన ప్రియమైనవారి జీవితాలను, ఆస్తులను రక్షించుకోవాలి. అందువల్ల, సమాజం ఎల్లప్పుడూ పూర్తిగా అప్రమత్తంగా ఉండాలని, ఈ చెడు ధోరణులను, వాటికి మద్దతు ఇచ్చేవారిని గుర్తించాల్సిన అవసరం ఉందని కూడా భావించింది.

 

 

సమాజపు ఆరోగ్యకరమైన, బలమైన స్థితికి మొదటి షరతు సామాజిక సామరస్యం, సమాజంలోని వివిధ వర్గాల మధ్య పరస్పర అవగాహన. ఈ పని కేవలం కొన్ని ప్రతీకాత్మక కార్యక్రమాలను నిర్వహించడం ద్వారా సాధించబడదు. సమాజంలోని అన్ని తరగతులు, స్థాయిలలో వ్యక్తులు, కుటుంబాల మధ్య స్నేహం ఉండాలి. మనమందరం వ్యక్తిగత, కుటుంబ స్థాయిలో ఈ చొరవ తీసుకోవాలి. ప్రతి ఒక్కరూ ఒకరి పండుగ సందర్భాలలో మరొకరు పాల్గొనడం ద్వారా, అవి మొత్తం సమాజానికి పండుగ సందర్భాలుగా మారాలి. దేవాలయాలు, జలాశయాలు, శ్మశాన వాటికలు మొదలైన ప్రజాప్రయోజనాలు, పూజ్య స్థలాల్లో సమాజంలోని అన్ని వర్గాల వారు పాల్గొనే వాతావరణం ఉండాలి. పరిస్థితుల దృష్ట్యా సమాజంలోని బలహీన వర్గాల అవసరాలను అన్ని వర్గాలవారు అర్థం చేసుకోవాలి.

 

సమాజంలోని వివిధ కుల సమూహాల అవసరాలను చూసుకునేందుకు వాటికంటూ స్వంత సంస్థలు, యంత్రాంగాలు ఉన్నాయి. ఆయా కులాల పురోగతి, అభివృద్ధి, వారి సంక్షేమం ఈ సంస్థల నాయకత్వం ద్వారా నిర్వహించబడుతుంది. కుల సంఘాల నాయకులు ఒక చోట కూర్చొని రెండు విషయాల గురించి క్రమం తప్పకుండా ఆలోచిస్తే సమాజంలో ప్రతిచోటా సామరస్య వాతావరణం ఏర్పడుతుంది. సమాజాన్ని విభజించే ఏ విషవలయమైనా విజయం సాధించదు. మొదటి అంశం ఏమిటంటే, వివిధ కులాలు, తరగతులవారందరూ కలిసి దేశ ప్రయోజనాల కోసం, మన పని ప్రాంతంలో మొత్తం సమాజానికి ప్రయోజనం కోసం, ప్రణాళికలు రూపొందించి, వాటిని ఫలితాలకు దగ్గరగా తీసుకెళ్లడానికి మనం ఏమి చేయవచ్చనేది చూడాలి. మరో అంశం ఏమిటంటే, మనమందరం కలిసి మనలోని బలహీన కులాలు లేదా బలహీన వర్గాల సంక్షేమం కోసం ఏమి చేయవచ్చు? ఇలాంటి ఆలోచనలు, చర్యలు క్రమం తప్పకుండా జరుగుతూ ఉంటే సమాజం ఆరోగ్యవంతంగా మారడంతో పాటు సామరస్య వాతావరణం కూడా ఏర్పడుతుంది.

 

 

ఇటీవలి సంవత్సరాలలో మన దేశంలో అనుభవిస్తున్న ప్రపంచవ్యాప్త సమస్య పర్యావరణం యొక్క క్షీణత స్థితి. కాలచక్రం అనియమితంగా, ఉగ్రంగా మారింది. వినియోగవాదం, ఛాందసవాదం యొక్క అసంపూర్ణ సైద్ధాంతిక ప్రాతిపదికపై ఆధారపడిన మానవుల అభివృద్ధి ప్రయాణం దాదాపుగా మానవులతో సహా మొత్తం సృష్టిని నాశనం చేసే ప్రయాణంగా మారింది. మన భారతదేశపు సంప్రదాయం నుండి పొందిన సంపూర్ణ, సమగ్ర, ఏకీకృత దృష్టి ఆధారంగా మన అభివృద్ధి పథాన్ని రూపొందించుకోవాలి, కానీ మనం అలా చేయలేదు. ప్రస్తుతం ఈ తరహా ఆలోచనలు కొంచెం వినిపిస్తున్నా, పైకి మాత్రం కొన్ని విషయాలు అంగీకరించబడ్డాయి, కొన్ని విషయాలు మారాయి. ఇంతకు మించి మరే పనీ జరగలేదు. ఇంకా ఎంతో జరగాల్సి ఉంది.